Έχουν γεμίσει ποτές τα αυτιά σας από ήχους κουδουνιών; Έχετε ποτέ προσπαθήσει ν’ ακούσετε τι σας λένε; Έχετε ποτέ γευθεί μελωδίες αγγελικών κουδουνισμάτων παιγμένα από χέρια παιδιών;
Μέσα Μαρτ’ς , έξω ψίλοι.
Μέσα γεια κι καλοσύνη.
Τραγουδούν οι αγγέλοι, καλωσορίζοντας την Άνοιξη κι αντιλαλούν τα καλντερίμια και οι ρούγες με κουδουνίσματα απ’ το ανθρώπινο κοπάδι των παιδιών, ενώ οι μυρωδιές απ’ τις πρώιμα ανθισμένες αυλές, σκορπίζουν το λιβανωτό τους στο Θεό της χαράς και της ελπίδας, που ξαναγεννιέται στην καρδιά μας.
Το βάρεμα των κουδουνιών από τα πανάρχαια χρόνια , έθιμο Διονυσιακό, χάνεται στο πέρασμα των αιώνων. Έχει διπλή σημασία απ’ τη μία ξορκίζει το χειμώνα με τα κρύα του, τις αρρώστιες και τα προβλήματά του, κι απ’ την άλλη καλωσορίζει την πλανεύτρα άνοιξη, με τα λουλούδια της, μικρές πολύχρωμες εκρήξεις, τις μυρωδιές , τον καλό καιρό και τη χαρά.
Από μικρά παιδιά , ίσαμε σήμερα, γιορτάζουμε σαν παιδιά και μεις, το έθιμο αυτό. Και κάθε φορά αναγαλλιάζει το ίδιο η καρδιά μας, γεμίζει αισιοδοξία και ελπίδα για κάτι καλύτερο. ΄Όλα τα παιδιά με τα κουδούνια τους, μικρά - μεγάλα, πρίμα – μπάσα δημιουργούν μια ορχήστρα μοναδική, πρωτάκουστη.
Μπροστά πάει ο τσέλιγκας με τη γκλίτσα του, μεγάλη, σκαλιστή, περήφανη, στα χέρια του βασιλιά του κοπαδιού των παιδιών, αγέρωχος, περήφανος, ψηλός ίσαμε τα σύννεφα και πίσω του παίζουν οι ήχοι, έξι – εφτά , οχτώ, είκοσι φωνές , όλες οι φωνές του κόσμου. Κι’ αντιλαλούν οι ρούγες κι οι ρεματιές από ήχους , ψιλούς, νεανικούς , βαρείς, αυστηρούς, συνθέτοντας την αρμονία της ζωής που έρχεται.
Κι οι νοικοκυράδες , οι γριές , οι γέροι, τα μικρά παιδιά ξυπνούν από το λήθαργο του χειμώνα και με χαμόγελα ροδάνθιστα κερνούν γλυκό του κουταλιού και λουκούμια τους πρώτους μελωδούς της άνοιξης.
28 Φλεβάρη κι ο Χειμώνας ξορκίζεται , τρυπώντας στο αμπέχωνό του, παραχωρώντας τη θέση του στη δυναμική άνοιξη που φαίνεται δειλά – δειλά.Το Φτελιό αντιβουίζει από ήχους και παιδικές φωνές, μαζί με τιτιβίσματα των πουλιών και τις μυρωδιές της άνοιξης.
Μέσα Μαρτ’ς , έξω ψίλοι.
Μέσα γεια κι καλοσύνη.
Τραγουδούν οι αγγέλοι, καλωσορίζοντας την Άνοιξη κι αντιλαλούν τα καλντερίμια και οι ρούγες με κουδουνίσματα απ’ το ανθρώπινο κοπάδι των παιδιών, ενώ οι μυρωδιές απ’ τις πρώιμα ανθισμένες αυλές, σκορπίζουν το λιβανωτό τους στο Θεό της χαράς και της ελπίδας, που ξαναγεννιέται στην καρδιά μας.
Το βάρεμα των κουδουνιών από τα πανάρχαια χρόνια , έθιμο Διονυσιακό, χάνεται στο πέρασμα των αιώνων. Έχει διπλή σημασία απ’ τη μία ξορκίζει το χειμώνα με τα κρύα του, τις αρρώστιες και τα προβλήματά του, κι απ’ την άλλη καλωσορίζει την πλανεύτρα άνοιξη, με τα λουλούδια της, μικρές πολύχρωμες εκρήξεις, τις μυρωδιές , τον καλό καιρό και τη χαρά.
Από μικρά παιδιά , ίσαμε σήμερα, γιορτάζουμε σαν παιδιά και μεις, το έθιμο αυτό. Και κάθε φορά αναγαλλιάζει το ίδιο η καρδιά μας, γεμίζει αισιοδοξία και ελπίδα για κάτι καλύτερο. ΄Όλα τα παιδιά με τα κουδούνια τους, μικρά - μεγάλα, πρίμα – μπάσα δημιουργούν μια ορχήστρα μοναδική, πρωτάκουστη.
Μπροστά πάει ο τσέλιγκας με τη γκλίτσα του, μεγάλη, σκαλιστή, περήφανη, στα χέρια του βασιλιά του κοπαδιού των παιδιών, αγέρωχος, περήφανος, ψηλός ίσαμε τα σύννεφα και πίσω του παίζουν οι ήχοι, έξι – εφτά , οχτώ, είκοσι φωνές , όλες οι φωνές του κόσμου. Κι’ αντιλαλούν οι ρούγες κι οι ρεματιές από ήχους , ψιλούς, νεανικούς , βαρείς, αυστηρούς, συνθέτοντας την αρμονία της ζωής που έρχεται.
Κι οι νοικοκυράδες , οι γριές , οι γέροι, τα μικρά παιδιά ξυπνούν από το λήθαργο του χειμώνα και με χαμόγελα ροδάνθιστα κερνούν γλυκό του κουταλιού και λουκούμια τους πρώτους μελωδούς της άνοιξης.
28 Φλεβάρη κι ο Χειμώνας ξορκίζεται , τρυπώντας στο αμπέχωνό του, παραχωρώντας τη θέση του στη δυναμική άνοιξη που φαίνεται δειλά – δειλά.Το Φτελιό αντιβουίζει από ήχους και παιδικές φωνές, μαζί με τιτιβίσματα των πουλιών και τις μυρωδιές της άνοιξης.
Μέσα Μαρτ’ς , έξω ψίλοι
Μέσα γεια κι καλοσύνη
Καλή Άνοιξη κι του χρόν’
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου